توضیحات

دستور موقت در حقوق ایران و انگلیس نویسنده: فاطمه میرزایی قره لر

در حقوق ایران «دادرسی فوری» که از آن به دستور موقت نیز تعبیر شده است نوعی از رسیدگی است که سرعت و عدم ورود در ماهیت دعوا و حذف تشریفات در آن اصل است و نتیجه آن در واقع نوعی اقدام احتیاطی برای حفظ حقوق است. در حقوق انگلستان «قرار انسداد» عبارت است؛ از یک دستور قضایی با اثر فوری که خوانده را از جابجایی اموال خود از حوزه قضایی دادگاه، جابجایی برخی از اموال خاص و منتقل کردن اموال قبل از شروع دادرسی یا قبل از صدور حکم منع می کند. همانند حقوق انگلستان در حقوق ایران نیز دادرسی فوری یک امر استثنائی است که در موارد خاص انجام می گیرد در این گونه از موارد اگر دادگاه بخواهد از راه دادرسی اختصاری متداول در دادگاه عمل کند نه تنها به نتیجه مطلوبی نمی رسد بلکه ممکن است خسارت جبران ناپذیری نیز متوجه خواهان شود از این رو خواهان مورد درخواست خود را از راه دادرسی فوری تعقیب می کند تا بدون تشریفات دادرسی به درخواست خواهان رسیدگی شده تا تصمیمی عاجل اتخاذ گردد. از همین رو دادرسی فوری یکی از مهم ترین مباحث آیین دادرسی مدنی است. موضوع دادرسی فوری، شرایط صدور آن و آثار ناشی از دادرسی فوری به جهت تاثیرات فوری و مستقیم آن بر خواهان و خوانده و بعضا براشخاص ثالث از اهمیت فراوان برخوردار است. نحوه نامناسب عملکرد دادرس نیز می تواند آثاری را از حیث ایجاد مسئولیت بر وی مترتب سازد. در این کتاب سعی شده است تا به تبیین و تحلیل موارد و شرایط صدور دادرسی فوری آثار دادرسی فوری و حدود مسئولیت قاضی در حقوق ایران و انگلیس پرداخته شود و ایرادات قانونی و اجرایی موجود در هر دو نظام حقوقی در این زمینه بیان گردند.